Galeria

Dnia 15 mara 2013 roku  w siedzibie Instytutu Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii  Nauk w Krakowie odbyło się posiedzenie Rady Asocjacji EURATOM-IFPiLM.

Obradom przewodniczył Prof. Marek Rubel. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele EFDA i europejskich ośrodków badań fuzji jądrowej oraz przedstawiciele Polskich ośrodków naukowo-badawczych należących do Asocjacji EURATOM-IFPiLM.

Prezentacje z wystąpień: 

Część oficjalną spotkania rozpoczął dyrektor IFPiLM, prof. Andrzej Gałkowski, który zauważył, iż od lat staramy się sprowadzić Słońce na Ziemię, a  tym razem udało nam się sprowadzić na Ziemię fragment kosmosu o objętości 2m³, do symulowania warunków kosmicznych w warunkach laboratoryjnych. Przystąpienie Polski w ubiegłym roku do Europejskiej Agencji Kosmicznej zbiegło się w czasie z pracami nad laboratorium, które otrzymało nazwę PlanS.

Wśród gości zaproszonych na uroczystość znaleźli się prof. Zbigniew Kłos (Centrum Badań Kosmicznych PAN), prof. Zbigniew Peradzyński (UW), przedstawiciele Konsorcjum: Ricardo Martin, Francisco Garcia (JMP Ingenieros, Hiszpania), Pablo Ortiz, Javier Alonso (NASP, Hiszpania), Yan Mabillard, Luca Negrini (Mecartex, Szwajcaria), Pelle Rangsten, Ana Zaldivar Salaverri (Nanospace, Szwecja), Christophe Koppel (KCI, Francja), przedstawiciele mediów – m.in. Marek Bielski z „Przeglądu Technicznego” oraz załoga IFPiLM.

Podczas inauguracji prac laboratorium głos zabrał prof. Zbigniew Kłos, który wskazał na szansę wykorzystania silników plazmowych w projektach Europejskiej Agencji Kosmicznej, np. w projekcie Galileo (odpowiednik amerykańskiego systemu GPS) nowej generacji. Autorem kolejnej prezentacji był prof. Zbigniew Peradzyński, który zauważył, iż droga badaczy prowadziła niejako od papieru (obliczenia, modelowanie matematyczne) do żelaza (czyli stworzenia właściwej komory próżniowej). Z kolei przedstawiciel Konsorcjum, Ricardo Martin, przybliżył zalety wykorzystania silników plazmowych w sektorze małych satelitów oraz opowiedział o projekcie L-mPPT. Podkreślił także wagę współpracy wielu państw europejskich, która zaowocowała sukcesem projektu. Dr Jacek Kurzyna z IFPiLM skupił się na kwestii zapewnienia mobilności najmniejszym satelitom, gdzie prędkość obiektu zależy od prędkości wyrzucanych gazów. Zapewnienie takiej prędkości możliwe jest właśnie dzięki wykorzystaniu silników plazmowych. Dzięki silnikowi Halla Snecma PPS-1350G, który używał ksenonu jako gazu napędowego, było możliwe opuszczenie przez satelitę orbity okołoziemskiej i uzyskanie orbity księżycowej. Silnik takiego typu został zaprojektowany w IFPiLM do badań eksperymentalnych z zastosowaniem kryptonu zamiast ksenonu jako gazu roboczego.

Uroczyste otwarcie zakończyło przecięcie wstęgi oraz wspólne zdjęcie uczestników projektu.

Oprawę graficzną wydarzenia zawdzięczamy Katarzynie Gałkowskiej-Guzik, zaś jego odzwierciedlenie w mediach dostępne jest pod następującymi linkami:

 www.polskieradio.pl

 www.tvpinfo.pl 

www.naukawpolsce.pl

 www.gazeta.pl

www.kosmonauta.net

www.magazynprzemyslowy.pl

www.sigma-not.pl

www.festiwalnauki.pl

Dnia 22 stycznia br., o godz. 11:00, w Instytucie Fizyki Plazmy i Laserowej Mikrosyntezy (sala teatru GO) w Warszawie rozpocznie się uroczyste otwarcie pierwszego w Polsce i jednego z nielicznych w Europie laboratorium dedykowanego pracom badawczo-rozwojowym nad napędami plazmowymi dla satelitów, a także sond kosmicznych wysyłanych w bardziej odległe obszary przestrzeni. Specjalistyczne laboratorium plazmowych silników satelitarnych zostało utworzone dla potrzeb 3-letniego projektu L-µPPT (Innovative Liquid Micro Pulsed Plasma Thruster) realizowanego w ramach 7-ego Europejskiego Programu Ramowego. Do symulacji warunków panujących w przestrzeni kosmicznej Laboratorium dysponuje cylindryczną komorą próżniową o objętości 2 m³ wyposażoną w układ pompowy umożliwiający ciągłe działanie badanych napędów przy ciśnieniu otoczenia ponad 100 milionów razy mniejszym niż atmosferyczne.

Pierwsze badania w Laboratorium plazmowych silników satelitarnych polegać będą na testowaniu i rozwijaniu innowacyjnego napędu plazmowego dla nanosatelitów, zaprojektowanego przez zespół z IFPiLM przy współudziale pozostałych uczestników europejskiego konsorcjum L-µPPT, którego prace koordynuje hiszpańska firma JMP Ingenieros. W skład konsorcjum wchodzą także firmy Kopoos (Francja), NASP (Hiszpania), Mecartex (Szwajcaria) i Nanospace (Szwecja), reprezentujące sektor małych i średnich przedsiębiorstw. Podczas gdy w chwili obecnej istnieje wiele rozwiązań w zakresie napędów konwencjonalnych satelitów (tj. satelitów o masie powyżej 100 kg), takich jak rakietowe silniki chemiczne, silniki z zimnym gazem lub systemy oparte na napędach jonowych/plazmowych (których liczba ciągle rośnie), to szybko rozwijający się sektor nanosatelitów (tj. satelitów o masie kilku kilogramów) wciąż nie dysponuje żadnymi rozwiązaniami w zakresie napędu. Z uwagi na bardzo wydajne wykorzystanie paliwa i brak zagrożeń chemicznych napędy jonowe/plazmowe stanowią potencjalnie najlepsze rozwiązanie technologiczne dla nanosatelitów, co wyniki projektu L-µPPT mają właśnie udowodnić. W odróżnieniu od istniejących napędów typu PPT, w których paliwo stanowi blok polimerowy zintegrowany z silnikiem, L-µPPT będzie wykorzystywał paliwo ciekłe, co pozwoli na zachowanie identycznej geometrii wyładowania oraz siły ciągu przez całe życie silnika, a zarazem daje możliwość zmagazynowania dowolnej masy paliwa w oddzielnym zbiorniku.

Po zakończeniu projektu L-µPPT wyposażenie próżniowe laboratorium plazmowych silników satelitarnych będzie mogło być wykorzystane do badania silników o średniej mocy dla sond kosmicznych i konwencjonalnych satelitów. Do tej klasy napędów plazmowych należy niedawno zaprojektowany w IFPiLM kryptonowy silnik Hall'a, nad którym dalsze prace prowadzone są w ramach umowy z Europejską Agencją Kosmiczną.

W czasie gdy po świecie wciąż krąży widmo katastrofy jądrowej, jaka podobno zagrażała Japonii w związku z pamiętnym tsunami w 2011 roku, a sąsiednie Niemcy deklarują stopniową likwidację tej gałęzi energetyki, w Polsce konkretyzuje się plany budowy pierwszej siłowni jądrowej. Płyniemy pod prąd czy po prostu zachowujemy zdrowy rozsądek, gdy inni wpadają w nieuzasadnioną panikę?

Nie ulega wątpliwości, że polski bilans energetyczny nie wypada nadzwyczajnie. W szczególności ten na nadchodzące dekady. Brakuje w nim przede wszystkim czegoś, co można by określić jako perspektywa politycznej swobody decyzji co do źródeł czerpania zasobów energetycznych. Ponadto odczuwamy wyraźny deficyt pewności co do przyszłych dostaw, a w każdym razie – ich rzeczywistych kosztów. Gospodarczych i politycznych. Mamy bowiem do dyspozycji głównie energię z surowców importowanych (gaz, ropa), w praktyce od jednego dostawcy. Brak nam też ekologicznej wiarygodności tam, gdzie nasza energia pochodzi z własnych zasobów. Nic dziwnego, skoro produkujemy ją głównie z wyjątkowo nielubianego przez Unię Europejską i światową ekologię węgla kamiennego. A z tzw. emisjami trzeba się przecież żegnać w tempie ekspresowym, bo wypalą kieszeń budżetu państwa że szkoda gadać.

Ekolodzy mówią o rozwiązaniu energetycznej łamigłówki, tkwiącym w tysiącach niewybudowanych jeszcze wiatraków, w szerokim wykorzystaniu biomasy i w ogóle w rozproszeniu energetycznego wysiłku kraju, opartego na tzw. zasobach odnawialnych. Politycy i stratedzy gospodarki zaś – że to doskonałe uzupełnienie. Bo praktyczne rozwiązanie tej skali problemów, co nasze, jest jedno. Energetyka jądrowa. Potężna, czysta i bezpieczna.

Być może nie bez znaczenia jest i to, że ani technologii przerobu biomasy, ani wiatraków nie będziemy kupować od wielkich koncernów, powiązanych z rządami kluczowych potęg świata? Ale czy to jest argument przeciw energetyce jądrowej, czy raczej za nią?

Jaki jest rzeczywisty bilans „za i przeciw” energetyki jądrowej dla gospodarki, pozycji międzynarodowej i rozwoju społecznego Polski? Jak najlepiej możemy zdyskontować zakup kosztownej karty członkowskiej ekskluzywnego klubu atomowego? Odpowiedzi na te i inne ważne pytania padły na Międzynarodowym Forum Energetyki Jądrowej, które odbyło się 29 listopada 2012 roku w Warszawie.

Organizatorem spotkania byli: magazyn The Warsaw Voice oraz PowerMeetings.pl, znana w branży, wyspecjalizowana firma konferencyjno-szkoleniowa.

Więcej informacji: www.energyforum.eu