Link do seminarium: https://tiny.pl/946lv

M. Ślęczka¹, M. Jakubowski², B. Zamorski¹
Y. Gao², A. Puig Sitjes², H. Niemann²

1) Instytut Fizyki, Uniwersytet Szczeciński, Polska
2) Max Planck Institute for Plasma, Greifswald, Niemcy

W 2014 roku zakończono budowę stelleratora Wendelstein 7-X (W7-X) w Greifswaldzie. Pierwszą plazmę uzyskano w 2015 roku, a w latach następnych rozpoczęto programy badawcze. Stellerator ten posiada pięć symetrycznych modułów wyposażonych po dwa dywertory, górny i dolny, będące jedynymi elementami, narażonymi na kontakt z plazmą. Podczas dotychczasowych kampanii dywertory były chłodzone pasywnie, zatem istotne było monitorowanie ich temperatury oraz temperatury sąsiadujących elementów urządzenia. W tym celu zainstalowany został zestaw kamer termowizyjnych, po jednej na każdy dywertor, które monitorują całą jego powierzchnię. Dane zebrane przez system kamer następnie poddawane są analizie numerycznej.

Głównym obszarem zainteresowania jest wyjaśnienie zachowania się styku plazmy z powierzchnią dywertora podczas wyładowania. W zależności od warunków panujących w stelleratorze obszar ten może się zwiększać, przesuwać się w stronę obszarów niechronionych, lub jego temperatura może niebezpiecznie rosnąć. Należałoby zrozumieć jakie parametry plazmy wpływają na zachowanie obszaru styku plazmy, i w jaki sposób. Stellerator wyposażony jest również w cewki kontrolujące, które poprzez generacje dodatkowego pola magnetycznego mogą wpływać na formowanie się wysp magnetycznych, co przekłada się bezpośrednio na zachowanie obszarów styku plazmy z powierzchnią dywertora. Wpływ ten również jest poddawany analizie. Jednakże ilość parametrów jakie należałoby rozważyć oraz danych zgromadzonych podczas wyładowania sprawia, że analiza nie jest trywialna.

Zaprezentowane zostaną wyniki analizy danych zebranych podczas kampanii OP 1.2 oraz przedstawiona zostanie adaptowana obecnie metoda POD (proper orthogonal decomposition), używana do analizy danych z kamer termowizyjnych.